Open over afscheid met (schoon)ouders
Susan (48): “Ik leer mijn moeder ineens een beetje beter kennen”
Open over afscheid met (schoon)ouders
Susan (48): “Ik leer mijn moeder ineens een beetje beter kennen”
Open over afscheid met (schoon)ouders
“Ik bel je straks wel even terug! Ik moet nu echt gaan, ik ben al laat voor mijn sportklas.” Het lijkt alsof ik mijn jongvolwassen dochter aan de telefoon heb, maar niets is minder waar. Mijn moeder is ruim 80 en drukker dan ooit. Fijn natuurlijk! Ondanks haar recente gezondheidsproblemen, zoals haar reuma en duizeligheid. “Sporten kan nog prima hoor, verzekert ze me. Al is het alleen maar voor de gezellige kop koffie daarna”.
We kletsen bij via FaceTime. Dat doen we sinds corona regelmatig. Zo heeft die tijd toch nog wat moois opgeleverd. Ook heeft die tijd ons aan het denken gezet. “Weet je wat ik eigenlijk het lastigste vindt? Dat iedereen om me heen een voor een wegvalt. Ik wil straks niet als laatste overblijven”, deelt ze met me. Ik zie dit gesprek als een mooie opening om over haar eigen afscheid te beginnen. Hoewel ze de 80 al heeft gepasseerd, weet ik niet precies wat haar wensen eigenlijk zijn. En dat vind ik een vervelende gedachte.
“Ik weet eigenlijk niet precies wat ze wil.”
Zoveel vragen …
Wil je begraven worden of gecremeerd? Wel of geen afscheidsdienst? Welke kist of urn? Mogen mensen afscheid van je komen nemen met een open of gesloten kist? Welke muziek wil je? Wie mag er tijdens de dienst spreken? Welke bloemen zou je willen? Wil je dat mensen na het afscheid napraten met een drankje en een hapje of juist iets heel anders? Al deze vragen helpen me om tot een passend afscheid te komen.
… beantwoord ze met elkaar!
Het is fijn de tijd te nemen om deze vragen te beantwoorden, nu mijn moeder er nog is. Zo kan ik, wanneer het moment ooit komt, mezelf de ruimte geven om te rouwen. “Het is misschien een moeilijk gesprek, maar wel een heel waardevol gesprek.” vertelt Leona, een vriendin van mij, die vijf jaar geleden haar vader verloor. "Nu weet ik zeker dat de begrafenis zijn perfecte, laatste feestje was.”
Hoe fijn is het als de basis er ligt. Of dat misschien zelfs al wel tot in details de dag van de uitvaart gepland is. Geen discussies onderling, geen moeilijke keuzes, maar je kunt juist alles in lijn met de wensen van jouw (schoon)ouders in gang zetten. Een rustig idee, toch?
Het hoeft niet beladen te zijn. Omarm de dood als onderdeel van het leven.
Wat een mooi moment
Mijn moeder is verrassend duidelijk. Ze weet eigenlijk heel goed wat ze wil, merk ik als we een paar dagen later samen haar wensen bespreken. Ook leer ik allerlei nieuwe dingen over haar. Dat ze dol is op margrieten bijvoorbeeld. En koffie met cake na een uitvaart eigenlijk helemaal niks vindt. Wat fijn om dat te weten en te horen nu ze nog leeft. Dat ze het Ave Maria inderdaad haar hele leven al een prachtig nummer vindt, maar “dat wil ik echt niet op mijn uitvaart hoor. Speel voor mij maar We’ll meet again. Dat vindt papa vast ook mooi.”
We’ll meet again
Ik voel heel even een kleine steek in mijn hart als ik denk aan het afscheid van mijn vader, een paar jaar geleden. Hoewel zijn afscheid prachtig was, had ik het liefst deze vragen ook aan hem gesteld. Vond hij de kist wel mooi? Was het nummer dat wij voor hem kozen nog steeds zijn lievelingslied? Gelukkig vullen we één ding in zonder nadenken: mama komt gezellig naast papa te liggen straks.
Open over afscheid
Je eigen afscheid of dat van een ander is niet iets waar je dagelijks bij stilstaat. Toch is het prettig om er nu al open over te zijn. Je kunt jouw wensen in ons papieren Afscheidswensenboek invullen, maar je kunt ze ook samen met je (schoon)ouders bespreken tijdens een vrijblijvend uitvaartwensengesprek met een uitvaartverzorger van Monuta.